Lokomotywy elektryczne

EU07 (typy 4E, 303E, 303Eb i 303Ec) – najpopularniejsza w Polsce seria normalnotorowych uniwersalnych lokomotyw elektrycznych, głównie wykorzystywanych do przewozów pasażerskich. Wyprodukowana w polskich zakładach Pafawag we Wrocławiu oraz HCP w Poznaniu na angielskiej licencji English Electric na podstawie dokumentacji lokomotywy EU06 w latach 1964–1974 i 1983-1992. Produkcja tych lokomotyw rozpoczęła się w 1963 roku w Pafawagu Wrocław z fabrycznym oznaczeniem 4E. Lokomotywy te są prawie identyczne z lokomotywami EU06 produkcji angielskiej (przede wszystkim przeliczono wymiary elementów na metryczne i zaokrąglono wartości). Dokonano niewielu ulepszeń w stosunku do poprzednika, a najważniejsze z nich to ogrzewanie kabiny maszynisty napięciem bezpośrednio z sieci trakcyjnej 3000 V, a nie jak w pierwowzorze 110 V z przetwornicy. Produkcja tego typu trwała do roku 1974, zaprzestana na rzecz lokomotyw ET22. Wyprodukowano łącznie 240 sztuk tych elektrowozów (pierwotnie planowano wyprodukowanie 300 szt. lokomotyw EU07 typu 4E).

Więcej informacji na stronie: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pafawag_4E/HCP_303E

Film zaczerpnięty z Platformy Youtube.com

EP07 (typy 4E, 303E, 303E-FPS i 303Ea") – seria normalnotorowych lokomotyw elektrycznych, przystosowanych do prowadzenia ruchu pasażerskiego (elektryczna, pasażerska 07). Są one przebudowanymi egzemplarzami lokomotyw serii EU07 (elektryczna uniwersalna 07), które z kolei są przebudowane na bazie EU06, które te wyprodukowano na bazie powojennych elektrowozów brytyjskiej serii. Lokomotywy te stanowią znakomitą większość lokomotyw elektrycznych pełniących do dziś służbę w Grupie PKP – stosowane są do prowadzenia zarówno lekkich, jak i ciężkich pociągów osobowych. Od 1995 roku niektóre egzemplarze lokomotyw EU07 (początkowo planowano przebudowę tylko typu 303E, ostatecznie przebudowane są oba typy – 4E i 303E) przeszły przebudowę, w ramach której zamontowano nowe silniki trakcyjne o wyższej dopuszczalnej temperaturze pracy – LKb535 oraz zmieniono przełożenie z 79:18 na 76:21. Modernizacje wykonywały m.in.: ZNTK Oleśnica, ZNTK Mińsk Mazowiecki, HCP Poznań, „Newag” Nowy Sącz.

Więcej informacji na stronie:https://pl.wikipedia.org/wiki/EP07

Film zaczerpnięty z Platformy Youtube.com

Pafawag 104E (typy 104E, 104Ea, 104Eb, 104Ec, seria EP09) – normalnotorowa pasażerska lokomotywa elektryczna produkowana w latach 1986–1997 w zakładach Pafawag Wrocław. Powstało 47 sztuk dla Polskich Kolei Państwowych. Od 2009 wszystkie lokomotywy eksploatowane są przez PKP Intercity. Lokomotywy EP09 są popularnie nazywane epoka lub dziewiątka. Bezpośrednią przyczyną opracowania dokumentacji i budowy nowych typów lokomotyw było rozporządzenie Ministra Komunikacji z 7 sierpnia 1970 w sprawie budowy linii kolejowej nr 4 z Grodziska Mazowieckiego do Zawiercia, zaprojektowanej do prędkości 250 km/h, oraz typów elektrowozów mających obsługiwać tę lini. W latach 1977–1978 w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Pojazdów Szynowych w Poznaniu prowadzono prace przygotowawcze i projektowe trzech typów lokomotyw.

Więcej informacji na stronie: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pafawag_104E

Film zaczerpnięty z Platformy Youtube.com

EP05 – seria 27 normalnotorowych pasażerskich lokomotyw elektrycznych przebudowanych na potrzeby Polskich Kolei Państwowych w latach 1973–1977 z lokomotyw serii EU05 w ZNTK Gdańsk. Żargonowo nazywana „Czesio” a w Czechach "Bobina". Rozpoczęte w 1969 badania nad podniesieniem prędkości maksymalnej lokomotyw EU05 ze 125 km/h do 160 km/h poprzez zmianę przełożenia przekładni zakończyły się powodzeniem. Pierwszą tak zmodyfikowaną lokomotywą była EU05-29, która na odcinku Konin – Spławie osiągnęła w czasie prób prędkość 174 km/h. Maksymalną prędkość eksploatacyjną wyznaczono na 160 km/h.

Więcej informacji na stronie: https://pl.wikipedia.org/wiki/ZNTKiM_Gda%C5%84sk_44E

Film zaczerpnięty z Platformy Youtube.com

EP08 (typ 4Ea i 102E) – normalnotorowa pasażerska lokomotywa elektryczna produkcji polskiej produkowana w latach 1972–1976 w zakładach Pafawag we Wrocławiu. Przez kolejarzy nazywana świnią z powodu koloru, na który pojazdy były malowane w fabryce lub denaturatem od koloru dawnego malowania spółki PKP InterCity. Elektrowozy tej serii powstawały na podstawie konstrukcji serii EU06 i EU07. Zmiany konstrukcyjne miały na celu umożliwienie osiągnięcia większych prędkości – udało się to uzyskać dzięki zmianie przełożenia przekładni z 79:18 na 77:24. EP08 przy jeździe pociągowej osiąga prędkość 140 km/h, przy jeździe luzem prędkość maksymalna jest ograniczona do 110 km/h.

Więcej informacji na stronie: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pafawag_102E

Film zaczerpnięty z Platformy Youtube.com

Pafawag 3E (typy 3E, 3E/1 i 3E/1M, seria PKP początkowo E06, następnie ET21, wśród prywatnych przewoźników również seria ET21M) – normalnotorowa towarowa lokomotywa elektryczna produkcji polskiej. Przez miłośników kolei i kolejarzy nazywana „kantem”, „telewizorem” lub „sputnikiem”. Część elektryczna została zaprojektowana na podstawie radzieckiej lokomotywy WŁ22M. Lokomotywa ET21 była pierwszą przeznaczoną dla PKP elektryczną lokomotywą towarową produkowaną w Polsce. Projekt opracowany został w 1955 roku, zaś w 1957 roku Pafawag rozpoczął jej produkcję seryjną. Początkowo produkowano typ 3E (70 sztuk), który zmodyfikowano w roku 1960 (m.in. usprawniono wózki, system hamulca, układ chłodzenia i zawieszenia silników trakcyjnych) oraz zmniejszono grubości blach poszycia i podłogi, co spowodowało zmniejszenie masy o 8 ton.

Więcej informacji na stronie: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pafawag_3E

Film zaczerpnięty z Platformy Youtube.com

Pafawag 201E (typ konstrukcyjny początkowo 7E, ostatecznie 201E oraz podtypy 201Ea, 201Ec/202E, 201Ed/103E, 201Eg i 201Eh, modernizacje typu 201Ek, 201El, 201Em i 201Eo, seria PKP ET22, seria ONCF E1000) – normalnotorowa ciężka towarowa lokomotywa elektryczna produkowana w latach 1969–1989 w zakładach Pafawag we Wrocławiu. Łącznie wybudowano 1184 sztuki dla Polskich Kolei Państwowych oraz 23 egzemplarze dla marokańskiego przewoźnika ONCF. Lokomotywy te są eksploatowane w Polsce przez PKP Cargo i przewoźników prywatnych. Ponadto niektóre egzemplarze należące do PKP Cargo mogą poruszać się po sieci kolejowej w Czechach i na Słowacji. W latach 1956–1960 elektryfikowano około 100 km linii kolejowych rocznie, a od 1961 ponad dwukrotnie więcej. Wzrost tempa elektryfikacji w połączeniu ze wzrostem przewozów towarowych spowodował brak lokomotyw elektrycznych do ruchu towarowego.