Blog Czarka

  Wielkie wakacje – f rancuski film komediowy z 1967 z udziałem Louisa de Funèsa. Znerwicowany dyrektor gimnazjum, Charles Bosquier (Louis de Funès), ma poważne kłopoty wychowawcze ze swoim starszym synem, Philippem. Philippe oblał maturę z angielskiego, a dla ambitnego ojca niepowodzenia syna w nauce to plama na honorze. Pan Bosquier postanawia więc raz na zawsze rozwiązać ten problem i wysyła syna do Anglii, by tam w końcu nauczył się języka. W ramach wymiany do Francji ma natomiast przyjechać Shirley (Martine Kelly) – córka producenta szkockiej whisky, Mac Farrela (Ferdy Mayne).  Więcej informacji na stronie:  https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielkie_wakacje    

    Fantomas ( fr. Fantômas ) – fikcyjny przestępca, bohater cyklu kilkudziesięciu książek sensacyjnych (przeważnie z początku XX wieku) autorstwa francuskich pisarzy Pierre'a Souvestre'a (1874-1914) i Marcela Allaina (1885-1969), później postać w wielu filmach, wreszcie patron grupy muzycznej. Imienia użył także Zbigniew Nienacki w powieści młodzieżowej Pan Samochodzik i Fantomas .  Filmy były początkowo nieme, czarno-białe, poważne i wierne oryginałom książkowym: Fantômas (1913), Le Faux Magistrat (1914), itd. W okresie 1913-1914 nakręcono ich w sumie pięć, a ich reżyserem był Louis Feuillade . Więcej informacji na stronie: https://pl.wikipedia.org/wiki/Fantomas                     FANTOMAS JAK SIĘ ZMIENILI  

    Skąpiec – francuska komedia kostiumowa z 1980 z udziałem Louisa de Funèsa. Oparta na sztuce Moliera pod tym samym tytułem. Film jest oparty na komedii Moliera Skąpiec ( L'Avare ou l'École du mensonge ), wystawionej w 1668 na dworze Ludwika XIV. Ekranizacja sztuki Moliera poruszyła francuską krytykę, która zarzucała filmowi zbyt dalekie odejście od oryginału. Oto kilka ówczesnych komentarzy prasowych: „W Skąpcu nie ma całego Moliera, lecz cały Skąpiec jest w filmie Louisa de Funèsa”, „Skąpiec na modłę de Funèsa odmładza Moliera, nie zdradzając go”. Aktor Michel Galabru: „de Funès to nie Molier, ale to de Funes i to już jest nieźle.  Akcja filmu rozgrywa się w XVII- wiecznej Francji. Bogaty i chciwy Harpagon (Louis de Funès) jest chorobliwie skąpym człowiekiem. Liczy każdy grosz i żałuje pieniędzy nie tylko na kościelną tacę, ale także na wychowanie własnych dzieci, córki Elizy i syna Kleanta. Oszczędności całego życia, zakopane w domowym ogrodzie, przed szabrownika

    Mania wielkości – francuska komedia kostiumowa z 1971. Pierwotny tytuł filmu brzmiał Les Sombres Heros , a scenariusz przewidziany był dla de Funèsa i Bourvila. Jednakże po śmierci tego ostatniego we wrześniu 1970, reżyser zmienił tytuł i fabułę, a rolę Blaza powierzył Yves'owi Montandowi. Mania wielkości oparta została na dramacie Victora Hugo z 1838 o tytule Ruy Blas , opowiadającym o miłości zwykłego poddanego do pięknej królowej. Większość scen filmu kręcona była w Hiszpanii, ekipa filmowa wykorzystała krajobrazy i zabytki Grenady (Alhambra), Almerii, Barcelony, Toledo, Segowii, Madrytu i Sewilli. Pozostałe w studiu w Saint-Maurice we Francji.  Więcej informacji na stronie:  https://pl.wikipedia.org/wiki/Mania_wielko%C5%9Bci_(film)     1971 Mania Wielkosci  

    Igrzyska paraolimpijskie (pot. paraolimpiada) – drugie pod względem wielkości zawody sportowe w wielu dyscyplinach dla zawodników z niepełnosprawnościami fizycznymi, w tym także niepełnosprawnych z problemami mobilności, po amputacjach kończyn, z utratą wzroku i porażeniem mózgowym. Igrzyska paraolimpijskie odbywają się co cztery lata, zazwyczaj kilka dni po igrzyskach olimpijskich, i są organizowane przez Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski (ang. International Paralympic Committee ). Organizowane są zawody letnie i zimowe.  Igrzyska paraolimpijskie zrodziły się z małego spotkania brytyjskich weteranów II wojny światowej w 1948 roku, aby stać się jednym z największych międzynarodowych wydarzeń sportowych początku XXI wieku. Paraolimpijczycy dążą do traktowania na równi z pełnosprawnymi sportowcami olimpijskimi, jednakże istnieje duża różnica w finansowaniu sportowców olimpijskich i paraolimpijskich.  Więcej informacji na stronie:  https://pl.wikipedia.org/wiki/Igrzyska_para

    Słynna restauracja – komedia francuska z 1966 z udziałem Louisa de Funès.  Pan Septime (Louis de Funès) prowadzi ekskluzywną restaurację na Polach Elizejskich. W jego lokalu można zjeść najbardziej wyszukane potrawy i być pewnym nienagannej obsługi. Do dyspozycji gości jest dwóch kierowników sal, sześciu kelnerów, znakomicie wyszkolonych i gotowych na każde skinienie szefa. U Septime'a bywają baronowie, książęta, ministrowie, sekretarze stanu. Również bawiący z oficjalną wizytą we Francji prezydent pewnego południowoamerykańskiego państwa – Novales, ma zamiar zjeść tam kolację. Septime przygotowuje się, by godnie powitać zapowiedzianego na wieczór gościa: jego lokal to wizytówka Francji, symbol tradycji francuskiego restauratorstwa. Niezbędna jest więc przeprowadzona incognito kontrola jakości pracy kelnerów. Szef pojawia się w restauracji w przebraniu, jako gość wyjątkowo uciążliwy. Swoim zachowaniem doprowadza wkrótce paru swych pracowników do załamania nerwowego, a

   Człowiek orkiestra – komedia francusko-włoska z 1970 z udziałem Louisa de Funèsa.  Więcej informacji na stronie:  https://pl.wikipedia.org/wiki/Cz%C5%82owiek_orkiestra     Louis de Fines Bajka o wilku i owieczce z Człowiek orkiestra  

    Tadeusz Rolke (ur. 24 maja 1929 w Warszawie) – polski artysta fotografik, prekursor polskiej fotografii reportażowej. Początki jego twórczości przypadły na lata 50. XX w. Więziony w okresie stalinizmu. Studiował historię sztuki na KUL w Lublinie. W fotografii reportażowej starał się oddawać polską rzeczywistość, tworzyć interwencyjną fotografię reportażową. Zajmował się m.in. warunkami życia Cyganów w podwarszawskich miejscowościach. Rejestrował też życie artystyczne stolicy. Publikował w tygodnikach: „Stolica”, „Świat” oraz w miesięcznikach „Polska” i „Ty i Ja”. Fotografował modę dla „Przekroju”, ukazującego się wówczas w Krakowie. Od 1970 r. przebywał na emigracji w Niemczech. Jego prace znalazły się na łamach „Sterna”, „Die Zeit”, „Der Spiegel” i „Art”. W Polsce ponownie w latach 80. Autor wystaw fotograficznych, m.in.: „Świat to teatr”, „Przemoc, seks, nostalgia”. Przewodniczył jury Konkursu Polska Fotografia Prasowa '99. Obecnie współpracuje z „Magazynem Gazety Wyb

   Krzyżacy – polski barwny film historyczny z 1960 roku w reżyserii Aleksandra Forda, oparty na powieści Henryka Sienkiewicza pod tym samym tytułem. Osią fabularną filmu jest wielka wojna z zakonem krzyżackim widziana oczyma Zbyszka z Bogdańca (Mieczysław Kalenik) – zakochanego w Danusi (Grażyna Staniszewska), córce Juranda ze Spychowa (Andrzej Szalawski) – oraz jego stryja Maćka z Bogdańca ( Aleksander Fogiel).  Film Forda był pierwszą polską superprodukcją, w której nakręcenie były zaangażowane najwyższe władze państwowe. Na potrzeby filmu zaangażowano około tysiąca statystów i nakręcono z rozmachem kulminacyjną sekwencję bitwy pod Grunwaldem. Autorem zdjęć do filmu, barwionych za pomocą technologii Technicolor, był Mieczysław Jahoda, natomiast scenografie wykonał Roman Mann.  Więcej informacji na stronie:  https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzy%C5%BCacy_(film)     Krzyżacy 1960 Obsada: Kiedyś i Teraz ★ 2021